17238
Kronika wg Natali Pietrzak Krauss od 1 października do 7 października 2018 rok / Historia I wiek. - 8 rok / zabytki Warszawa - Bemowo / wiersze--chopin w Paryżu n
Poniedziałek Historia
8 rok królestwo partów Eponimicznym założycielem dynastii Arsakidów, która rządziła w Królestwie Partów przez cały okres jego istnienia, był Arsakes (247 - ok. 211 p.n.e.), władca koczowniczego plemienia Parnów. Parnowie byli jednym z trzech plemion tworzących konfederację Dahów, mówiących jakimś rodzajem języka wschodnioirańskiego. Od końca IV w. p.n.e. Dahowie zamieszkiwali stepy dzisiejszego Turkmenistanu i urządzali napady na terytoria Hyrkanii i Partii. Po dojściu do władzy Arsakes zdobył należący do Seleukidów pograniczny region Astauene i w roku 247 p.n.e. koronował się na króla w mieście Asaak. Od tego wydarzenia liczono potem lata tzw. ery Arsakidów. Gdzieś ok. 245 p.n.e. przeciwko Seleukidom zbuntował się namiestnik Partii Andragoras. Arsakes wykorzystał tę sytuację ok. 238 p.n.e. zajmując prowincję i zabijając Andragorasa. Ok. 235 p.n.e. Parnowie zajęli także Hyrkanię. Przygotowując się do nieuchronnej konfrontacji z Seleukidami Arsakes zawarł traktat pokojowy z królem Greko-Baktryjskim Diodotosem II (ok. 238 - 230 p.n.e.). Seleukos II (246 - 226 p.n.e.) zaatakował Parnów ok. 230 p.n.e. i początkowo zmusił ich do wycofania się z Partii, ostatecznie został jednak pokonany przez Arsakesa sprzymierzonego z sakijskimi Apasjakami. Kolejną próbę odzyskania swoich posiadłości Seleukidzi podjęli już za panowania syna Arsakesa, Arsakesa II (ok. 211 p.n.e. - ok. 185 p.n.e.). W roku 209 p.n.e. Arsakidów zaatakował Antioch III Wielki (223 - 187 p.n.e.), przy czym ponownie początkowo Parnowie zostali wyparci w stepy, jednak dzięki wsparciu koczowniczego plemienia Apasjaków ostatecznie odparli inwazję. Była to ostatnia próba odzyskania Partii i Hyrkanii przez Seleukidów i tym samym nowe państwo ostatecznie utrzymało swoje istnienie Irańscy Parnowie szybko zmieszali się z pokrewną im językowo i kulturowo ludnością Partii i zaczęli być nazywani Partami. Pod względem językowym ludność Partii, mówiąca językiem zachodnioirańskim, zdominowała koczowników. Używany w królestwie Partów język partyjski był zasadniczo językiem osiadłej ludności północno-wschodniego Iranu, z niewielką domieszką wpływów języka Dahów. Parnowie zachowali natomiast szereg swoich tradycji kulturalnych, szczególnie w sferze wojskowości
Poniedziałek aktualności
Pomoglam ustawić prezesowi program antywirusowy przez telefon
Poniedziałek zabytki
Parafia. Matki bożej królowej aniołów na ulicy księstwa Bronisława Markiewicza 1 powstała w 1988 roku
Ponad trzydzieści lat temu, gdy na Bemowo przybywali jedni z pierwszych michalitów, z trzynastego piętra bloku przy ul. Gołuchowskiej 9, gdzie zamieszkali, jak na dłoni widać było ogromny, pusty teren, na którym miało się narodzić wielkie osiedle. Dziś z tego samego miejsca, zajmowanego już od dawna przez świeckich lokatorów, widać liczne, mniejsze lub większe budynki, które szczelnie wypełniły dawne wojskowe lotnisko i których ciągle przybywa. Wśród gęstych jak las bloków można dostrzec srebrny krzyż na wieży kościoła. Góruje nad budynkami. Przypomina w ten sposób o Bogu parafianom kościoła Matki Bożej Królowej Aniołów, którzy wybrali Bemowo na miejsce swojego życia. Zanim powstały ulice i adresy, w niedzielne przedpołudnie na szerokim pasie startowym poradzieckiego lotniska była giełda samochodowa. Podjęcie pracy przez michalitów właśnie tutaj to niemała zasługa dwóch kapłanów Kościoła warszawskiego. Pierwszym był Prymas Tysiąclecia, dziś Sługa Boży, kard. Stefan Wyszyński. W 1981 r., krótko przed śmiercią, kard. Wyszyński mianował ks. Józefa Żaka, michalitę, wikariuszem parafii św. Józefa na Kole i polecił mu organizowanie ośrodka duszpasterskiego na Bemowie–Lotnisku. Był to teren należący do parafii, której proboszczem był ks. Leopold Bogdan Sotkiewicz. To właśnie on zaproponował lokalizację nowej parafii, wydzielając jej terytorium z kierowanej przez siebie placówki.
Jakże wielką radość duszpasterzom i mieszkańcom przyniósł 5 września 1982 r. Na placu stanął krzyż, a także barak pełniący odtąd rolę prowizorycznej kaplicy, w której pierwszą mszę św. odprawił bp Jerzy Modzelewski.
Wiosną 1983 r. Kuria Metropolitalna przyjęła projekt obiektów sakralnych autorstwa Jerzego Grączewkiego i Tadeusza Nyczaka. W lipcu ruszyła budowa kaplicy, którą oddano do użytku w grudniu. Wcześniej niezależnie od pory roku i pogody rzesze wiernych uczestniczyły we mszy św. pod gołym niebem. Na początku nowego roku Urząd Dzielnicy Warszawa Wola przyznał dodatkowy teren i wydał pozwolenie na budowę plebanii i zaplecza katechetycznego. 13 maja kaplicę i sale poświęcił bp Kazimierz Romaniuk.
1 marca 1988 r. to kamień milowy w dziejach bemowskiej placówki. Od tego momentu liczy się historia parafii, którą specjalnym dekretem utworzył Ksiądz Prymas. Pół roku później, ówczesny Przełożony Generalny Zgromadzenia św. Michała Archanioła, ks. Jan Chrapek, ustanawia na Bemowie dom zakonny księży michalitów, którego dyrektorem zostaje proboszcz, ks. Stanisław Morawski.
Wznoszenie nowej świątyni, wielkie przedsięwzięcie budowlane, zostało ukończone 9 grudnia 1996 r. Wówczas kard. Józef Glemp dokonał poświęcenia kościoła parafialnego.
23 czerwca 1993 r. otwarto Ośrodek "Przystań u Michała", a w nim salę terapii, salę aerobiku i siłownię wraz z zapleczem. 10 sierpnia 1993 r. Ojciec Generał Kazimierz Tomaszewski powołał do istnienia Ośrodek Wychowawczo-Profilaktyczny „Michael”. Tworzył on i tworzy nadal wiele form oddziaływania wychowawczego. W maju 1996 r. powołano do życia Oratorium "Chatka Michatka", gdzie organizowana jest pomoc dzienna dla dzieci i młodzieży. Kolejnym wydarzeniem było zorganizowanie, z myślą o młodzieży gimnazjalnej i licealnej, świetlicy "Przystań u Michała". W dolnej części zbudowano także ścianę wspinaczkową. Dyrektorami ośrodka byli: ks. Jacek Swęd, ks. Mieczysław Kucel, a obecnie funkcję tę pełni ks. Marek Posełkiewicz.
25 sierpnia 1997 r. nowym proboszczem parafii został mianowany ks. Karol Dąbrowski. Dzięki jego staraniom, rok później, rozpoczęły działalność parafialna Caritas, a także tygodnik „Nasza Parafia”.
Przez cały rok 2003 trwały prace budowlane na terenie domu parafialnego. Zostały wykończone dwie sale konferencyjne, kancelaria, archiwum oraz sala poradni przedmałżeńskiej. Na poziomie parteru wstawione zostały drzwi, pomalowano ściany i ułożono terakotę na korytarzach.
Nowy rozdział w historii parafii otworzyła kolejna zmiana proboszcza. 25 lipca 2004 r. funkcję tę powierzono ks. Józefowi Grońskiemu. Niecały rok później licznie zgromadzeni na modlitwie parafianie przeżywali dni odejścia do Domu Ojca papieża Jana Pawła II. Zarówno świątynia, jak i plac przed pomnikiem Ojca Świętego stały się miejscem modlitwy i oddawania czci Wielkiemu Polakowi.
26-28 kwietnia 2013 r. miało miejsce nawiedzenie parafii przez figurę św. Michała Archanioła z Sanktuarium na Gargano we Włoszech, a miesiąc później, 26 maja, parafia obchodziła jubileusz 25-lecia istnienia. Z tej okazji metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz przewodniczył jubileuszowej mszy św., w trakcie której poświęcił ścianę ołtarzową złożoną z figury Matki Bożej w otoczeniu aniołów, dzieło prof. Wincentego Kućmy.
Ksiądz Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 r. w Pruchniku k. Jarosławia, jako szóste z jedenaściorga dzieci. Na chrzcie otrzymał imiona: Bronisław Bonawentura. Jego rodzice: Jan i Maria (z Gryzieckich) - należeli do średnio zamożnych, a zajmowali się rolnictwem i kupiectwem. Matka wychowywała dzieci w pobożności i przygotowywała je do twardego życia. Ojciec był bardzo ceniony przez mieszkańców Pruchnika, którzy aż trzykrotnie wybierali go na burmistrza.
Gdy Bronek miał cztery lata wybuchło powstanie chłopskie, nazywane rzezią galicyjską (1846 r.). Być może niektóre tragiczne obrazy i opowiadania o tych zdarzeniach zapadły w jego dziecięcą pamięć. Ale na pewno zapamiętał biedę w domu. Przez długi czas, z powodu klęski nieurodzaju, panował taki głód, że - jak sam opowiadał - mama przygotowywała im do jedzenia placki z perzu... Doświadczył biedy.
Do szkoły elementarnej chodził w Pruchniku. Już wtedy odznaczał się wielką wrażliwością na potrzeby innych. Kiedyś wrócił ze szkoły zapłakany z... głodu. Według relacji jego siostry - mama zapytała go: - Czy nie dałam ci pieniędzy na bułkę? - Tak, dałaś - odpowiedział - ale spotkałem biednego i dałem mu wszystko, co miałem, bo on też był głodny...
Choć w domu otrzymał dobre, dogłębne wychowanie katolickie, to jednak w piątej klasie gimnazjalnej (w Przemyślu), pod wpływem lektury niechrześcijańskiej oraz nauczycieli, którzy głosili racjonalizm i wyśmiewali religię, przeżył kryzys wiary, który trwał półtora roku. W późniejszych latach sam o tym opowiadał: Ja sam, kształcony od dziecka na Skardze i Krasickim, czytając w 18. roku mego życia dzieła wielce poważne z dziedziny historii i nauk przyrodniczych w języku niemieckim, a obok nich - autorów greckich i łacińskich w całości, nie zadowalając się szkolnymi podręcznikami; wkrótce straciłem wiarę w Boga i harmonię wewnętrzną, których brak odebrał mi pogodę i spokój duszy. Niezadługo potem, tęskniąc za nimi, zabrałem się znowu do czytania dzieł najcelniejszych pisarzy polskich, którzy powoli zaczęli koić rozstrój w duszy mojej, aż wreszcie przy czytaniu kolejnej noweli, napisanej przez Józefa Korzeniowskiego (Narożna Kamienica), upadłem na kolana i zacząłem się modlić: Jeśli istniejesz, Boże, daj mi się poznać, a wszystko dla Ciebie gotowym uczynić!... I w tej chwili napełnił mię Pan wielką światłością wewnętrzną, która sprawiła iż uwierzyłem we wszystko, co Kościół święty do wierzenia podaje, i tegoż jeszcze dnia wyspowiadałem się z całego życia. I odtąd 41 lat minęło, jak panuje stały pokój i pogoda niezmącona w sercu moim...
Maturę z wyróżnieniem zdał 23 lipca 1863 roku. Wstąpił do seminarium w Przemyślu. We wrześniu 1867 r. został wyświęcony na kapłana diecezji przemyskiej. Dał się poznać jako ofiarny i ceniony duszpasterz, a także profesor Seminarium Duchownego w Przemyślu. Od początku swego kapłaństwa szczególnie był wrażliwy na religijne, moralne i materialne zaniedbanie dzieci i młodzieży, a także niedolę prostego ludu. Wypowiedział ostrą walkę wadom narodowym Polaków. Rozwiązanie problemów społecznych widział w dobrym wychowaniu dzieci i młodzieży oraz podniesieniu moralnym całego społeczeństwa.
Już 28 września 1867 r. rozpoczął pracę kapłańską jako wikariusz w parafii Harta k. Dynowa. Z całym zapałem oddał się pracy duszpasterskiej: spowiadając, głosząc kazania i nauczając katechizmu. Pracował nad wykorzenieniem nałogu pijaństwa i jednania zwaśnionych.
Przejmujące świadectwo o ks. Markiewiczu dał jego uczeń z seminarium duchownego - ks. kan. Władysław Sarna podczas mszy żałobnej po śmierci ks. Bronisława w 1912 roku: Odbywał ks. Markiewicz w Harcie pieszo długie podróże do oddalonych wiosek i przysiółków, aby uczyć dzieci katechizmu; w czasie takich przechadzek porą zimową odmrażał nogi i ręce; po powrocie zaspokajał głód kawałkiem chleba i wodą; sypiał na desce; po całodziennej pracy wstępował do kościoła na długie rozmowy z Panem Jezusem w Przenajświętszym Sakramencie, a gdy kościół zastał zamknięty, klękał przed drzwiami, często na śniegu i tak odprawiał swoją dzienną adorację... Z jego inicjatywy proboszcz wybudował kaplice w miejscowościach: Szklary, Lipnik i Bachorzec. Dziś są tam parafie. W marcu 1870 r. objął funkcję wikariusza przy katedrze w Przemyślu. O piątej rano czekał już w konfesjonale na penitentów: - Kapłan, czekający w konfesjonale - mawiał - jest wołającym głosem dobrego Pasterza. Na niejedną duszę więcej działa widok oczekującego spowiednika niż kazanie... Pracował wśród więźniów jako kapelan. W wolnych chwilach, swoim zwyczajem, udawał się do pobliskich wiosek, aby katechizować dzieci, które pasły krowy. Dzieciaki początkowo były nieufne. Potem już na sam jego widok biegły ku niemu.
Poniedziałek sztuka
Malowanie na płótnie kolor zielony
Wtorek historia
8 rok założycielem państwa był Arsakes
Arsakes zm. pomiędzy 217 a 214 p.n.e.) – wódz plemienia Parnów i pierwszy król Partów, eponimiczny założyciel dynastii Arsacydów.
W związku ze skąpą liczbą źródeł na temat wczesnej historii Arsacydów postać Arsakesa do dzisiaj jest przedmiotem kontrowersji wśród iranologów. Według dawniejszej historiografii miał on rządzić Parnami do ok. r. 248 p.n.e., potem zaś miał go zastąpić jego brat Tiridates I, a następnie syn tego ostatniego Artabanus I. Większość współczesnych historyków, przede wszystkim na skutek argumentacji Józefa Wolskiego przyjmuje jednak, że w czasie rzekomego panowania Tiridatesa Parnami w rzeczywistości nadal rządził Arsakes, po nim zaś nastąpił jego syn, Arsakes II. Oprócz sprzeczności antycznych źródeł sprawę komplikuje w szczególności fakt, że wszyscy partyjscy władcy nosili imię Arsakes jako tytuł honorowy, i co więcej to nim właśnie, a nie swoimi właściwymi imionami, posługiwali się na swoich monetachParnowie byli najsilniejszym z trzech koczowniczych plemion tworzących scytyjską konfederację Dahów. W połowie III w. p.n.e. Dahowie znajdowali się w pobliżu wschodnich wybrzeży Morza Kaspijskiego, nieopodal Partii, satrapii Seleucydów. Ok. 250 p.n.e. pod wodzą Arsakesa Parnowie zaczęli penetrować dolinę rzeki Atrek. Ok. r. 247 p.n.e. Arsakes ogłosił się królem, co później zostało uznane za początek ery Arsacydów. Ok. r. 245 p.n.e. namiestnik Partii i Hyrkanii Andragoras zbuntował się przeciwko Seleucydom. Arsakes wykorzystał tę sytuację, i ok. 238 p.n.e. najechał i opanował jego państwo. Wkrótce Parnowie wymieszali się z miejscowymi Irańczykami i od nazwy satrapii Partia przyjęli nazwę Partów. Pomiędzy Partami a miejscowymi Grekami panowała wrogość, za to utrzymywali oni dobre kontakty z nomadami z północy. Kiedy ok. r. 231 p.n.e. Seleukos II Kallinikos wkroczył na tereny Partii chcąc przywrócić panowanie Seleucydów Partowie wycofali się na północ, w regiony zamieszkane przez sakijskie plemię Apasiacae. Seleukos próbował w pościgu za przeciwnikiem przekroczyć Jaksartes, jednak na skutek strat zadanych mu przez nomadów i alarmujących wieści z Azji Mniejszej, gdzie jego posiadłości zaatakowali Attalidzi, musiał się wycofać. Zawarł on pokój z Arsakesem, który formalnie uznał jego zwierzchność. Po inwazji Seleukosa Arsakes zmienił swoją politykę, przedstawiając się odtąd Grekom jako kontynuator dzieła Seleucydów, szanując autonomię ich miast, a nawet fundując kilka nowych, w tym Nisę, gdzie został pochowany. Arsakes zmarł gdzieś pomiędzy 217 a 214 p.n.e..Na swoich monetach Arsakes jest ubrany w strój sakijski i siedzi na stołku z łukiem w ręku, podobnie jak niektórzy achemenidzcy satrapowie. Używa także tytułu Kārny/Karny (greckie autokrator), dawniej przyjmowanego przez achemenidzkich najwyższych dowódców, takich jak Cyrus Młodszy. Wszystko to wskazuje na to, że Arsakes świadomie wprowadził do swoich monet zmiany w stosunku do praktyki stosowanej przez Seleucydów, chcąc zaakcentować swoje irańskie, nacjonalistyczne, i królewskie aspiracje. Arsakes jako założyciel dynastii i państwa cieszył się wielkim prestiżem wśród swoich następców, którzy, jak już wspomniano, nosili imię Arsakes jako tytuł honorowy, i to nim właśnie, a nie swoimi właściwymi imionami, posługiwali się na swoich monetach. Jego podobizna regularnie pojawiała się także na ich rewersie. Imię Arsakes jest hipokorystykiem od staroirańskiego wyrazu Aršan, które oznacza bohater i było używane w czasach Achemenidów
Wtorek aktualności
Interwencję w dot. Żołnierza zakończyła się dzięki psychiatrze która jest specjalistką od problemów seksualnych dorastającej młodzieży
Wtorek zabytki
Parafia św. Łukasza Ewangelisty ul. Górczewska 176, zbudowany w 199i8 roku
Parafia św. Łukasza Ewangelisty w Warszawie została erygowana przez kard. Józefa Glempa Prymasa Polski dekretem z dnia 8 grudnia 1992 r. Powstała z wydzielonego terenu parafii Bogurodzicy Maryi. Zanim jednak to nastąpiło, najpierw stworzono przy ul. Górczewskiej nowy ośrodek duszpasterski. Pierwszą Mszę Świętą odprawiono
31 maja 1990 roku na placu przyszłego kościoła. Eucharystii przewodniczył bp Marian Duś, któremu towarzyszyło miejscowe duchowieństwo wraz z pierwszym proboszczem nowej wspólnoty – ks. Zenonem Trzaskowskim.
Na miejscu przeznaczonym na budowę nowej świątyni stanęła tymczasowa drewniana kaplica przywieziona z Jedlni pod Radomiem.
Wtorek sztuka wierszcz
Nr 15 fragment rok kalendarza w luksusowym pensjonacie
Środa Historia
8 rok królestwo leży w starożytnym Iranie
Środa aktualności
Byylo silne zatrucie z powodu sałaty ze sztucznym octem prawdopodobnie dawno po terminie
Środa zabytki
Kościoł rzymskokatolicki Bogurodzicy Maryi Powstańców Śląskich 670
Kościół p.w. Bogurodzicy Maryi budowany był w latach 1987-1995 wg projektu arch. Kazimierza Kostrzewskiego przez ks. Kazimierza Apla. Poświęcony 1.01.1996r. przez J.E. Ks. kard. Józefa Glempa- Prymasa Polski i konsekrowany13.12.2000r.
Środa sztuka wiersz
Nr 16 fragment ucisz jadaczke Auroro zapamiętaj jam nie głuchy
Czwartek Historia
8 rok rządzone przez arsakidow dynastia działająca na terenie Iranu oraz Armenii
Czwartek aktualności
Dzisiaj dowiedziałam się że dyrektorka buntuje ludi przeciwko mężowi
Czwartek zabytki
Parafia Rzymskokatolicka p.w św. Jana Pawła II Obrońców Tobruku 48
Czwartek sztuka wiersz
Nr 11 fragment złota monetę francuskią król Jan
Piątek Historia
8 rok Turkmenistan państwo położone w azji środkowej, ma najstarszą ludzką osadę
Piątek aktualności
Dowiedziałam się że morderca dzieci ma skłonności do agresji
prawdopodobnie powraca do przeszłości
Piątek zabytki
Rzymskokatolicka Parafia Wojskowo-Cywilna p.w. Matki Bożej Ostrobramskiej
ul. gen. Witolda Urbanowicza 49 Warszawa
Piątek sztuka wiersz
Nr 12 fragment chciałbym podszkolić technikę wzorze mój niedoościgniony
Sobota Historia
8 rok Selecydzi dynastia działająca na obecnym terenie Syrii
Sobota aktualności
dyrektorka planuje wiele imprez związanych ze 100 leciem rocznicy niepodległości polskiej
Sobota zabytki
Kościoł rzymskokatolicki p.w podwyższenia krzyza ulica Slomiana 2 / 4
29 marca 1943r. Zygmunt Szneider, syn Bogumiła w trakcie parcelacji majątku Jelonki ofiarował teren pod budowę kościoła wyznania rzymsko - katolickiego.
7 września 1943r. wójt gminy Jan Zarębski przekazał ten teren Kurii Biskupiej w Warszawie. Od 1949r. ks. Jan Zieja proboszcz parafii Św. Wawrzyńca zajął się wprowadzaniem w życie pragnień ofiarodawcy.
24 września 1951r. Jego Eminencja Ks. Prymas Stefan Wyszyński podpisał dekret erygujący parafię Podwyższenia Krzyża Świętego.
9 pazdziernika 1951r. Władza Archidiecezjalna mianowała ks. Tadeusza Nowotkę administratorem tej parafii. Urząd do spraw Wyznań ciągle odmawia zgody na budowę kościoła. Dopiero 19 kwietnia 1959r. władze państwowe udzieliły pozwolenia na budowę.
14 września 1959 Jego Eminencja Ks. Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Polski poświęcił fundamenty i kamień węgielny. Budowlę zaprojektował arch. Zbigniew Rzepecki z Katowic. Budowę prowadził inż. Tadeusz Dębiński i majster Józef Karbowski. Polichromię zaprojektował i wykonał prof. Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Jerzy Nowosielski. Dzwony wykonano w firmie Jana Felczyńskiego z Przemyśla. Organy na małym chórku zaprojektował prof. Konserwatorium Warszawskiego Feliks Rączkowski. W kwietniu 1967r. złożono Główny Ołtarz
wykonany z dolomitu i chrzcielnicę wg. projektu arch. prof. Rzepeckiego. Pokrywę chrzcielnicy z miedzi wykonał warsztat kowalski Janiaka we Włochach.
Konsekracja kościoła nastąpiła w dniu 15 czerwca 1968r.
W 1973r. zrealizowano projekt arch. Jerzego Grochowskiego artystycznego rozwiązania ściany frontowej. Jest to rzeźba z figurą Chrystusa Króla Pokoju. Rzeźbę wykonał artysta rzeźbiarz Jerzy Nachaj.
Sobota sztuka wierszcza
Nr 13 fragment w pod cieniach Palais Royal pozostały kawarienki, butiki antykwariaty
Niedziela Historia
8 rok najważniejsszym ośrodkiem rolniczym jest ba suzjana położony w pobliżu zatoki perskiej
Niedziela aktualności
Dowiedziałam się wielu uważa iż taras powinien być otwarty z powodu tego że hol nie posiada wentylatora
Niedziela zabytki
Kościoł rzymskokatolicki pw. Matki bożej ostrobramskiej na ulicy gen. Sylwestera kaliskiego 49.
Niedziela sztuka wierszcz
Nr fragment nr 14 - szacowane mury uczelni młodych wrażliwośćcow zbierają
